kits + 02 - ​‘Ik wil graag met afval werken!’

Bekijk het werk van Caro Peirs op tropas.shoes (Foto Polaphoto)

INTERVIEW MET CARO PEIRS
​De schoenen die Caro Peirs ontwerpt, zijn niet zomaar schoenen. Over alles heeft de vrouw achter het merk Tropas goed nagedacht. Vooral de duurzaamheid van schoeisel is voor haar van groot belang. De redactie van Kits trok haar stoute schoenen aan en stelde Caro enkele vragen …

Hoe werd je ontwerper van schoenen?
Ik heb eerst maatschappelijk werk gestudeerd. Op iets latere leeftijd heb ik me omgeschoold tot schoenontwerper. Daarna heb ik in Nederland innovatie in de schoenenwereld gevolgd. Daar zijn mijn ogen opengegaan in verband met duurzaamheid. Sociaal verantwoord ondernemen en rekening houden met mensen zaten er bij mij altijd al in.

Waarom ontwerp je geen leren schoenen?
Aanvankelijk was leder een restproduct. Een dier werd geslacht voor het voedsel. Daarna werd bekeken wat er met de rest kon worden gedaan. Van een dier werd toen alles gebruikt. Nu worden dieren soms alleen voor het leder gekweekt. Bovendien gebeurt het looien van leer met chroom, een heel giftig product. En de mensen die dat moeten doen, werken in slechte omstandigheden. Ik wil dat niet. Alles wat ik op de markt breng, moet correct tot stand gekomen zijn. (Op dit moment loopt een van Caro’s katten over het toetsenbord van haar laptop.) Nee, Lavendel, niet doen!

Hoe kwam je op het idee om schoenen van jeansbroeken te maken?
Ik wou graag met afval werken. Ik heb geëxperimenteerd met resten van asperges en prei, bijvoorbeeld. Ik wilde met een niet-dierlijk restproduct een leervervanger maken. Op een moment besliste ik om een merk neer te zetten. Maar geen van die nieuwe materialen was klaar om te gebruiken. Voor schoenen heb je stevig én flexibel materiaal nodig. En je moet het in grote hoeveelheden kunnen verkrijgen. België is geen grondstoffenland meer. Voor mij betekent duurzaamheid ook gebruiken wat dichtbij aanwezig is. Dus ben ik met de Kringwinkel gaan praten. Daar komen veel te veel kleren binnen. Van het gebruikte textiel kunnen ze maar 20% verkopen. Een deel van de resterende 80% wordt gebruikt als isolatie. Een deel wordt verscheept naar derdewereldlanden. En nog een deel wordt zomaar verbrand. Ik wilde dus een beetje van die 80% redden. Ik koos jeans omwille van de technische eigenschappen. Dit materiaal is tijdloos, het staat los van trends, stijlen en leeftijden van mensen. Je kan het met alles combineren. Ook dat is een aspect van duurzaamheid.

Je werkt met afgedankte jeans. Toch zijn je schoenen niet echt goedkoop …
Alles heeft een prijs. Ik krijg die jeans niet gratis van de Kringwinkel. En dat is logisch, want er zijn mensen die alles hebben gesorteerd. Het kost mij ook veel tijd om de jeans gebruiksklaar te maken. Ik moet ze sorteren, wassen en uit elkaar halen. Dan is het belangrijk om te upcyclen. Iets waardevol(ler) maken van het product waarmee je begint. Ik wil goeie schoenen maken die comfortabel en duurzaam zijn. Ik zou ook vodjes van schoenen kunnen maken, zoals je die in de Primark vindt. (grijnst) Goedkope schoenen kan je eigenlijk alleen maken wanneer je mensen uitbuit. Vakmanschap en arbeid kosten nu eenmaal geld.

Waarom laat je je schoenen in Spanje maken, en niet in België?
Vroeger waren er bij ons heel wat schoenenfabrikanten, maar nu niet meer. In België is er nog welgeteld één, in Tongeren. Dus als je zo lokaal mogelijk wil, kom je algauw in Spanje uit. Bovendien moet de fabrikant mijn ontwerpen, mijn stijl kunnen realiseren. Tropas is een damesmerk, voorlopig toch. (lacht) Dus moet ik een fabrikant van damesschoenen kiezen. En die moet bereid zijn om mijn kleine oplage te maken tegen een schappelijke prijs. En het moet klikken, natuurlijk. Bovendien wil ik er 100% zeker van zijn dat er geen uitbuiting is.

Waar komt de naam Tropas vandaan?
Tropas is een samentrekking van tropical en passion, tropische passie dus. Ik ben heel hard gebeten door tropische planten, kleuren, stoffen ... En wat ik passie noem, vinden anderen koppigheid. Ik zou het mezelf makkelijker kunnen maken, maar ik blijf trouw aan mijn waarden. Tropas is ook Spaans voor troepen. De kopers van mijn schoenen noem ik geen klanten. Voor mij behoren ze tot troepen mensen die de wereld mooier en beter willen maken. Een soort army of love.

---

Foto’s Polaphoto