kits + 03 - ‘Echt en integer, dat is de essentie van muziek …’

Een tijd geleden verbaasde Hooverphonic vriend en vijand. Alex Callier kondigde hun deelname aan het Eurovisie Songfestival aan. De band is momenteel bezig aan een reeks van twintig concerten in België. De avond van het eerste concert hadden wij een babbel met de drijvende kracht achter Hooverphonic.

Foto's Zeb Daemen

Alex, over een paar uur begint het eerste concert van de reeks. Ben je zenuwachtig?
Alex: Nee, absoluut niet. Het zou erg zijn mocht ik na 25 jaar optreden nog nerveus zijn. We hebben goed gerepeteerd, en ook Luka, onze zangeres, is goed op dreef.

Was het geen risico, zo’n jonge zangeres in Hooverphonic?
Alex: Ja natuurlijk. Maar ik neem graag risico’s. (lacht) Ik hoor een groot talent in Luka, dus investeer ik in haar. Ze won op haar achttiende The Voice van Vlaanderen en plots was ze de zangeres van Hooverphonic. The Voice, dat is 100 meter lopen, Hooverphonic, dat is een marathon! Dat is 23 nummers op een avond zingen, vijf avonden na elkaar. Onderschat niet wat haar overkomen is!

Het gevaar bestaat dat de fans Luka Cruysberghs vergelijken met Geike Arnaert, dé zangeres van Hooverphonic …
Alex: (fel) Geike is niet dé zangeres van Hooverphonic. Toen Geike bij ons begon, was ze minder goed dan Luka nu is. Geike heeft elf jaar de tijd gehad om bij ons te evolueren. En na een tijdje zong ze inderdaad fantastisch! We zullen over enkele jaren eens vergelijken! Ik ben er nu al van overtuigd dat onze tweede plaat met Luka ‘wow’ zal zijn. Mensen zullen zeker zeggen: ‘Wat een zangeres!’

Jullie nemen binnenkort deel aan het Eurovisie Songfestival. Sommigen noemen dat het Circus van de Wansmaak …
Alex: Dat is nogal kort door de bocht. Af en toe hoor je daar toch iets moois. Ik ben ervan overtuigd dat je opvalt als je iets moois brengt. Ik doe niet mee om te winnen, dat is zeker niet de reden. Maar het is wel een fantastische manier om je publiek te vergroten. ’t Is gewoon één grote promo voor onze nieuwe plaat. (lacht) Het Songfestival, ik kijk daar elk jaar naar, al sinds mijn kindertijd. We gaan er vooral ons ding doen.

Maar als je tiende eindigt, ga je dan niet teleurgesteld zijn?
Alex: Nee, ik wil zelfs graag tiende eindigen. De mooiste liedjes eindigen tiende. (lacht) Wellicht zullen we opvallen: we hebben een goed nummer, en we gaan geen circusact doen. Het maakt niet uit hoeveelste we eindigen. We gaan doen wat echt en integer is, want dat is de essentie van muziek. Het ergste wat ons kan overkomen, is dat Luka slecht zou zingen door de stress. Dan hebben we wel een probleem. Hoewel, Blanche zong ook niet perfect en ze is hoog geëindigd …

Je bent muzikant en componist. Heb je daar een opleiding voor gevolgd?
Alex: Ja, ik heb zes jaar muziekacademie gedaan, in Sint-Niklaas. Notenleer en piano. Op mijn vijftiende ben ik gestopt. Daarna heb ik op mezelf gitaar geleerd. Want ja, gitaar was stoerder dan piano. (lacht) Ik kan iedereen die iets met muziek wil doen, aanraden om zo’n basisopleiding te volgen.

Wist je als jonge jongen al dat je muzikant wilde worden?
Alex: Op mijn tiende schreef ik mijn eerste liedjes. Ik wist heel snel: dit is wat ik wil doen. Ik was ook degene die altijd wilde repeteren. Wanneer de anderen zeiden: de repetitie zit erop, nu gaan we een pint pakken, wilde ik blijven repeteren. Daar was ik voor gekomen.

Je hebt problemen met je oren. Hoe gaat het daar nu mee?
Alex: Ik heb tinnitus. Maar ik klaag niet. Ik heb een mooi leven. Een muzikant loopt nu eenmaal meer risico op dergelijke problemen dan een doorsnee mens. Ik pleit voor verantwoord omgaan met geluid. Als het te luid wordt, als het dreigt pijn te doen, dan moet je weggaan. Of je moet oordopjes insteken. Ik heb ze altijd bij me. Maar ik gebruik ze enkel als het nodig is. Tegenwoordig is er een heksenjacht in dat verband. Professor Vinck
zegt: altijd oordoppen! Ik vind: gebruik je gezond verstand. Je moet geen zes uur in een discotheek voor de boxen gaan staan. Mijn probleem is dat ik vaak de hele dag in de studio zit. En ’s avonds ga ik ook nog optreden. Dat doe ik al 25 jaar. Wat je té doet, wat extreem is, is nooit goed, dat weet ik. Maar het is mijn beroep.

Vraag je aan de technici om Hooverphonic niet té luid te versterken?
Alex: Ja, we zeggen dat het goed moet klinken, maar dat het publiek er geen last van mag hebben. Onze muziek leent zich ertoe om subtiel versterkt te worden. We spelen niet zo luid, want ik weet echt wel dat we onze oren moeten beschermen. Toen Luka één jaar bij ons zong, heb ik haar een cadeautje gegeven: een Bose headphone. Bij een koptelefoon zet je de muziek steevast minder hard dan bij oortjes. En trouwens, het gaat niet alleen over hoe luid je speelt, het gaat ook om hoe lang je dat doet. Het is allemaal een kwestie van gezond boerenverstand.